Hetman "Czarny chleb i czarna kawa"

Autor tekstu: Jerzy Filas
Kompozytor: Jerzy Filas, Jarosław Hertmanowski
Rok powstania: 1993
Wykonanie oryginalne: Jerzy Filas
Covery: Imperium, Redox, Hetman, Pidżama Porno, Kult, Strachy na Lachy, AmpÓtacja, Sykowni
Płyty: Co jest grane?!
Ciekawostki: Autorem piosenki jest ówczesny student Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie Jerzy Filas (później Jerzy Warzyński). Utwór powstał w 1974 roku w więzieniu, w którym przebywał Warzyński skazany za publiczne śpiewanie piosenek politycznych. Piosenka była między innymi wykonywana przez zespół Hetman, Pidżamę Porno oraz Strachy.

Możliwości zawodowe Głuchych a rzeczywistość

Teoretycznie rzecz ujmując możliwości wyboru zawodu przez osoby niesłyszące, jak i ich zatrudniania są bardzo szerokie. Niewiele bowiem można znaleźć zawodów, w których występuje konieczność dobrego słyszenia sygnałów akustycznych i której to konieczności nie można niczym zrekompensować. Największą trudnością, z jednej strony jest oczywiście bariera językowa - niemożność swobodnego porozumienia się z przyszłym pracodawcą. Z drugiej strony nieuzasadniona obawa pracodawcy przed zatrudnianiem takiej osoby, wynikająca z uprzedzeń i nieznajomości jej problemów. Nawet w poradnictwie zawodowym dla osób niesłyszących, jeśli nie jest zatrudniona osoba znająca język migowy, korzystanie z tej usługi nie przyniesie za wiele korzyści, bo znowu bariera językowa stanowić będzie problem.

Gazeta Wyborcza z 29.12.2014 r. podaje, że problemy ze słuchem w Polsce ma około 5 min osób. W tym głuchych i głuchoniemych jest około 50 tysięcy z czego ponad 30 tysięcy to osoby produkcyjne.

Raport zespołu ds. g/Głuchych przy Rzeczniku Praw Obywatelskich pt. „Sytuacja osób głuchych w Polsce”** podaje następujące dane:

Ogółem pracujących mających trudność ze słyszeniem w wieku 15~-641at	33 tys.
Przedstawiciele władz publicznych, wyżsi urzędnicy	-
Specjaliści	-
technicy i inny średni personel	-
Pracownicy biurowi	-
Pracownicy usług osobistych i sprzedawcy	-
Rolnicy, ogrodnicy, leśnicy i rybacy	5 tys.
Robotnicy przemysłowi i rzemieślnicy	9 tys.
Operatorzy i monterzy maszyn i urządzeń	-
Pracownicy przy pracach prostych	6 tys.

Zatem sytuacja osoby niesłyszącej na rynku pracy jest uwarunkowana przez niezależne od niej czynniki zewnętrzne jak: wysokie bezrobocie, niska aktywność osób niepełnosprawnych, przepisy utrudniające zatrudnienie, brak zainteresowania ze strony pracodawców, stereotypowe postrzeganie osób niepełnosprawnych. To wszystko bardzo utrudnia wejście na rynek pracy. Są jednak osoby, które mimo niepełnosprawności słuchowej, chcą i znajdują pracę, podnoszą kwalifikacje zawodowe, wspinają się po szczeblach kariery, są pełnowartościowymi członkami społeczeństwa.

W zamieszczonej na stronach Ministerstwa Zdrowia instrukcji z 2011 „Problemy orzecznicze w badaniach profilaktycznych" jako wymagające odpowiedniej sprawności narządu słuchu zostały zakwalifikowane m.in. następujące prace:

1.operowanie wózkiem jezdniowym podnośnikowym z mechanicznym napędem podnoszenia (np. wózki widłowe) - wymagana ostrość słuchu: szept 3 metry;

2.operowanie urządzeniami podnośnikowymi z mechanizmem podnoszącym towary na wysokość powyżej 1,6 metra (układnie magazynowych, wysokiego składowania) -wymagana ostrość słuchu: szept 3 metry;

3.obsługa maszyn w ruchu i innych urządzeń grożących urazem - wymagana ostrość słuchu: szept 1 metr;

4.obsługa maszyn w ruchu, nie grożących urazem (z osłonami, zautomatyzowanych) -wymagana ostrość słuchu: szept 1 metr;

5.praca na wysokości do 3m - wymagana ostrość słuchu: szept 1 metr;

6.praca na wysokości powyżej 3 m - wymagana ostrość słuchu: szept 3metry + konieczne obustronne zachowanie słuch

Jakkolwiek materiał ten nie ma charakteru normatywnego, to zalecenia tam zawarte są powszechnie stosowane w orzeczniczej praktyce lekarzy medycyny pracy. W konsekwencji osoby głuche nie mogą otrzymać zaświadczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do wykonywania pracy na ogromnej liczbie stanowisk, na które pracodawcy prowadzą rekrutację. Co więcej, w praktyce oznacza to. że osoby głuche nie mogą podejmować pracy zgodnej ze swoim kierunkiem wykształcenia np. jako stolarz, ślusarz, tokarz, technik mechanik . ponieważ w tych zawodach praca polega najczęściej na obsłudze maszyn w ruchu. Niesłyszący mogą wykonywać bardzo wiele prac zarówno fizycznych jak i umysłowych, a samo uszkodzenie słuchu praktycznie nie wpływa na zakaz wykonywania większości zawodów. Głusi pracownicy mają bardzo określone predyspozycje zawodowe. Znając je jesteśmy w stanie w pełni wykorzystać potencjał Głuchego pracownika. Mocne strony osób niesłyszących jako pracowników to: bardzo dobra spostrzegawczość (doskonali obserwatorzy), zdolności manualne, tzw. „złote ręce", dokładność, sumienność ,umiejętność wyłączenia się, skupienia na zadanej rzeczy, pracy, zadaniu, co ma to swój rezultat w wysokiej efektywności pracy, doskonała pamięć wzrokowa i kinestetyczna. duża motywacja do pracy u osób młodych, bardzo duża sprawność w korzystaniu z programów do komunikacji społecznościowej. Pracodawcy stając przed kwestią zatrudnienia Głuchego pracownika mogą mieć pewne obawy dotyczące na przykład kompetencji przyszłego pracownika lub sposobów komunikacji z nim. Obawy te są zupełnie naturalne i nie należy udawać, że ich nie ma. To co dotąd nieznane i niesprawdzone zwykle budzi pewne obawy. Warto pamiętać, że zawsze mamy możliwość wcześniejszego zapoznania się z nowymi dla nas aspektami. Większość dzieci z uszkodzonym słuchem w stopniu lekkim i umiarkowanym kształci się w szkołach masowych, w klasach zwykłych i integracyjnych. Dzieci z uszkodzeniem słuchu w stopniu znacznym i głębokim przeważnie uczą się w szkołach dla niesłyszących. Placówki kształcenia specjalnego przeznaczone dla dzieci i młodzieży z uszkodzonym słuchem to w większości ośrodki szkolno-wychowawcze z internatami. Większość istniejących placówek jest przeznaczonych dla dzieci ze znacznym i głębokim uszkodzeniem słuchu. Osoby słabosłyszące zdobywają na ogół kwalifikacje zawodowe w szkołach masowych. W przypadku osób głuchych i głuchoniemych kształcenie zawodowe przebiega na ogół w warunkach trzyletniej zasadniczej szkoły zawodowej specjalnej lub szkoły średniej. Jednak zawody występujące w tych szkołach nadal są nieliczne (jest ich zaledwie kilkanaście, a najwięcej szkół kształci w zawodach krawiec i ślusarz), często nie odpowiadają aktualnym potrzebom rynku pracy. Zawody związane z obsługą komputera są szansą w przypadku osób niesłyszących, ponieważ w ich wykonywaniu bariera komunikacyjna nie odgrywa znaczącej roli. Niesłyszące osoby dorosłe mają niewielkie możliwości kształcenia i doskonalenia zawodowego. Jest nie wiele szkół kształcących w systemie zaocznym, ponadto sporadycznie organizowane są kursy w różnych zawodach z udziałem tłumaczy języka migowego. Zatrudnianie osób słabosłyszących na ogół nie stwarza istotnych problemów. W przypadku jednak osób głuchych, ogłuchłych i głuchoniemych problem wyboru zawodu, uzyskania i utrzymania zatrudnienia jest bardziej złożony. Zależy to zarówno od osób z uszkodzonym słuchem, jak i potrzeb miejscowego rynku pracy. Problemy pojawiają na wszystkich etapach przygotowania do zatrudnienia - podczas organizacji szkolenia zawodowego, przy próbach przekonania pracodawcy do zatrudnienia niesłyszącego pracownika i wreszcie już po podjęciu zatrudnienia - w porozumiewaniu się z osobą niesłyszącą na terenie zakładu pracy. Najczęściej spotykane zjawisko to obawa potencjalnego pracodawcy przed zatrudnieniem osoby niesłyszącej wynika częściej z uprzedzeń i nieznajomości jej problemów niż z rzeczywistych trudności.

Decyzję o możliwości podjęcia pracy przez osobę Głuchą powinien podejmować lekarz medycyny pracy. Każdorazowo, indywidualnie, zgodnie z opisem stanowiska, powinien ocenić, czy głuchy potencjalny pracownik może wykonywać pracę. W pracy osoby z wadą słuchu sprawdzają się w różnego rodzaju zajęciach, np.: kucharza, pomocy kuchennej, pracownika produkcji, krawca odzieży lekkiej, pracownika magazynowego, komputerowego składacza tekstów, ogrodnika terenów zieleni, malarza/tapeciarza, fotografa, kontrolera jakości, florysty i wielu innych. Nie są to wszystkie zawody, które wykonują głusi i niedosłyszący. Radzą sobie też w pracy jako: pracownicy biurowi (archiwizacja dokumentacji, wprowadzanie danych, itp.), kasjerzy w hipermarketach, konserwatorzy, księgowi, nauczyciele, wychowawcy (zwłaszcza w szkołach specjalnych i integracyjnych).Głusi pracują też jako pracownicy sprzątający, aczkolwiek niechętnie podejmują taką pracę, ponieważ często wynika ona z niesłusznego braku wiary pracodawcy w umiejętność dobrego wykonywania przez Głuchego jego wyuczonego zawodu.

Opracowanie A.S

Źródła:

W. Pietrzak, Głusi - mity i fakty. „Problemy Rehabilitacji Społecznej i Zawodowej" nr 1-2/1993, s. 46-4

Portal Pracagluchych.pl

B. Szczepankowski, - Osoby z uszkodzonym słuchem, w: Rehabilitacja osób niepełnosprawnych

„Sytuacja osób głuchych w Polsce -Raport zespołu ds. g/Głuchych przy Rzeczniku Praw Obywatelskich

http://www.praca.ffm.pl

Sześciu niesłyszących lekarzy w Rochester, NY

W Rochester, charakteryzującym się jedną z większych populacji ludzi niesłyszących w kraju, nie jest zaskoczeniem trafić na lekarza, który jest głuchy.
Zaskakująca może być informacja, że Rochester stało się domem aż dla sześciu lekarzy, w tym weterynarza i dentysty. Wszyscy oni są osobami niesłyszącymi od urodzenia i posługującymi się językiem migowym.
Podczas gdy nie są znane statystyki dotyczące ilości niesłyszących lekarzy w kraju, miejscowi podają ich liczbę zbliżoną do stu.
Ogółem, około procent populacji w kraju stanowią osoby głuche, co wedle danych Narodowego Centrum Badań  oznaczałoby 7 367 niesłyszących w Monroe County.  To nie uwzględnia większej populacji w Rochester ze względu na Narodowy Instytut Techniczny dla Głuchych oraz Szkołę Dla osób Niesłyszących.
Dr Carolyn Stern, lekarz z prywatną praktyką w Brighton, prowadzi samochód z tablicami rejestracyjnymi „Deaf Doc” (głuchy lekarz), co w jej opinii pomaga w edukacji osób zaskoczonych faktem, że głusi mogą być nawet zmotoryzowani.
„Ludzie mówili, że nie dam rady. Ale czy posłuchałam? Nie”, mówi Stern uśmiechając się.
Ze swoimi pacjentami komunikuje się z łatwością, jako że około 30 procent z nich to niesłyszący bądź osoby posługujące się językiem migowym. Rzadko kiedy wspiera się tłumaczem. Podczas pierwszej wizyty informuje pacjentów o swojej głuchocie.
„Nie sądzę by postrzegali mnie jako głuchą”, mówi Stern. „To przestaje mieć znaczenie podczas komunikacja.”
Stern była i nadal jest wzorem dla młodych studentów medycyny.
Lekarka udziela także konsultacji różnym stowarzyszeniom i agencjom odnośnie dostępnej opieki medycznej. Wizyty te zaprowadziły ją aż do Chin.
“Ponieważ nie słyszę, polegam w pełni na czytaniu z ruchu warg, co pozwala mi zauważyć ubytki w zębach,” mówi doktor Christopher Lehfeldt, stomatolog, który przeprowadził się do Rochester w 1991 roku. „Stomatologia zatem jest dla mnie idealną ścieżką kariery.”
Źródło:http://fookembug.wordpress.com/2007/04/18/deaf-doctors/#comments

Życie głuchych i niesłyszących na Ukrainie

Na Ukrainie podobnie jak w rozwiniętych krajach świata (USA, Kanada, Wielka Brytania, Szwajcaria i in.) przeważa pozytywna postawa społeczeństwa w stosunku do osób z wadami słuchu. Szczególnie należy podkreślić szacunek do ich prawa z korzystania z języka ojczystego - ukraińskiego języka migowego (УЖМ). W Prawie Ukraińskim jest zaznaczone, że " język znaków uznaje się, jako środek komunikacji i jako narzędzie do nauki dla osób z wadami słuchu ".
Ważnym impulsem do rozwoju tego typu komunikacji oraz upowszechnienia go w granicach kraju było wprowadzenie kształcenia specjalnego dla dzieci niesłyszących. Pierwsze takie specjalizowane szkoły na Ukrainie zostały otwarte w Romanowie (1805), Lwowie (1830) i Odessie (1843). Podstawą nauki w tych instytucjach stał się naturalny język migowy, który sformował się i był przekazywany z pokolenia na pokolenie w narodowych wspólnotach głuchych. W oparciu o ten system stworzono sztuczny język migowy, który łączy śledzenia gestów słów i dactylologię (system znaków palcowych odpowiadających literom alfabetu). To, tak zwany, kalkowany język migowy (КЖМ).  KJM - to drugorzędny system znaków, który jest przyswajany na podstawie oraz w toku nauczania języka werbalnego przez osobę głuchą. W takich warunkach gesty są odpowiednikami słów  i kolejność ich stosowania odpowiada kolejności szyku wyrazów w normalnym zdaniu.
Wśród ukraińskich badaczy pracowali nad KJM oraz tworzyli oryginalne podręczniki z elementami słowników między innymi: Mikołaj Tjazhelov (1940 r.), Natalia Ivanjusheva (1968 r.), Rudolf Rajevski (1968 r.), Józef Hejlman (1970 r., 2001 r.), Galina Zajceva (2000 r.), Lidia Dymskys (1998 r.), Raisa Fradkina (2001 r.), Evdokia Zujeva (2002 r.). Ukraiński język migowy jest praktycznie niezbadany.
Głównym problemem na dzień dzisiejszy dla niedosłyszących i głuchych obywateli Ukrainy są trudności związane ze zdobyciem specjalności zawodowej oraz znalezieniem pracy. W miejscowości Żytomierz istnieją już oddzielne grupy młodych ludzi głuchych, którzy uczą się na kucharzy i ortodontów. W 2014 roku otwarto także podobne kursy na fryzjerów. Jednak nadal występują trudności z zatrudnieniem. Wśród pracodawców panuje stereotyp, że głuchy osoba nie może być dobrym pracownikiem.

Źródło : http://dspace.nbuv.gov.ua/bitstream/handle/123456789/72813/04-Tishenko.pdf?sequence=1

Tłumaczenie: K.R

Głuchy policjant

Anthony Wallace głuchy policjant z Hannah był opłakiwany w tamtym tygodniu. Do wspólnoty głuchych dotarła wiadomość, że został zamordowany wraz z towarzyszem Matthew.
Wpadli w zasadzkę i zostali zamordowani przez samotnego rewolwerowca Johna Marrina. Administracja miasta nie wiem co spowodowało strzelaninę. Wallace znany był jako Tony głuchy glina.
Głuchy policjant Tony Wallace.
Według historii z ostatniego roku u RIT (Instytut Technologii Rochester) wiadomości z miasteczka Uniwersyteckiego. Wallace był jednym z niewielu głuchych funkcjonariuszy policji w tym kraju.
„Miałem ogromne wsparcie od moich kolegów funkcjonariuszy policji i zdobyłem ich zaufanie dowodząc każdego dnia, że osoba z moim niedoborem słuchu nie stwarza problemu w pracy. Od zawsze wierzyłem, że mogę pracować jako policjant i oto jestem” – tak opowiada w tej historii.
Matka Wallace’a odwiedziła po raz pierwszy na Alasce.
Debbie Greene jechała wozem patrolowym wraz z nim i była świadkiem strzelaniny. Podczas ataku, matka zadzwoniła po pomoc z samochodu syna.
Żona i młode dziecko funkcjonariusza Tokukoa byli również świadkami przemocy kiedy to się stało. Tovuola i jego rodzina byli w samochodzie, rozmawiali z Wallacem, który stał na zewnątrz przy samochodzie.
Rozległy się strzały Tokukoa nie był jeszcze na służbie, wyskoczył z samochodu, żeby pomóc Tonemu, który został postrzelony. Obaj zostali zamordowani.
Tony Wallace uczęszczał do Narodowego Instytutu Technicznego dla Głuchych (NTID) oraz Instytutu Technologii Rochester w Nowym Jorku. Był człowiekiem All-American Wrestlers w RIT/NTID od 1998 do 2002. Był trzecim w historii członkiem programu do zdobycia trzech honorów All-American. Był również członkiem Alei Sław RIT.
Elizabeth Thompson z Fortu Collins Colorado była głuchą studentką na NTID/RIT znała Tony’ego Wallace jako dobrego i zabawnego mężczyznę do wspólnego spędzania czasu.
Ma historię, którą chciałaby się podzielić :
„Osobiście poznałam Tony’ego  w 1998 r. zabawna historia w tym, że byłam nowa w tamtym okresie. Był bardzo przystojny i był świetnym zapaśnikiem. Miał wielkiego czarnego węża który nazywał się Payhon, wiedział że mam lęk przed wężami. Wiecie co zrobił? Rzucił nim we mnie! ” . Byłam przestraszona przez dłuższy czas. Powiedział „nie panikuj wąż wyczuje Twój strach i może Cię złapać”. Byłam wkurzona.
Na pierwszym roku studiów bardziej go poznałam fajny facet był zawsze społeczny. Był bardzo silny jak Matt Hamill znacie tego Zawodnika UFC? Tony miał problem ze słuchem, pierwszy raz jak go poznałam był bardziej mówiącą i społeczną osobą niż wielu ludzi, którzy są mówiący. On nauczył się więcej migowego. Potem pracował w bezpieczeństwie campusa na NTID/RIT. Kiedy odchodziłam nie byłam z nim w kontakcie aż usłyszałam, ze zdecydował się dołączyć do Akademii Policyjnej. Pamiętałam o tym jak rozmawiał ze swoim ojcem i wujem którzy byli policjantami. Byłam pod wielkim wrażeniem że postanowił iść tą drogą żeby osiągnąć i spełnić swoje marzenia. Za pierwszym razem przewróciłam oczami ale później dałam mu pochwałę za wszystkie starania i wysiłki które dokonał żeby zostać policjantem. Tydzień temu kiedy usłyszałam wiadomość o jego śmierci na Alasce, wszystkie wspomnienia wróciły z dnia kiedy go poznałam, imprez razem. Moją pierwsza myślą było jak Matt Hamill zareaguje na to, jesteśmy silni i jesteśmy w jednej grupie. Doprowadza mnie to do smutku i każdego kto go osobiście poznał. Był inspiracją i mógł pokazać, ze on i inni mogą zostać policjantami. On i jego dobre imię a także wspomnienia nigdy nie będą zapomniane.
Źródło: http://fookembug.wordpress.com/2010/09/06/deaf-police- officer-killed- along-with- a- fellow-police- officer/
Tłumaczenie Dawid S.

Dżem "Whisky"

Autor tekstu: Ryszard Riedel, Kazimierz Gayer
Kompozytor: Benedykt Otręba, Ryszard Riedel
Rok powstania: 1979
Wykonanie oryginalne: Dżem
Covery: Krzysztof Respondek, Jacek Kawalec
Płyty: Cegła (1985), 14 urodziny (LP, 1993), Akustycznie - suplement (1994), Gwiazdy polskiej muzyki lat 80. Dżem (CD, 2007)
Ten utwór należy do ścieżki dźwiękowej: Skazany na bluesa; To ja, złodziej; Historia polskiego rocka