niedziela, 24 listopada 2013

Jak prawidłowo rozmawiać z osobą niesłyszącą

1.Zaczynając rozmowę należy zwrócić uwagę osoby niesłyszącej poprzez : delikatne dotknięcie jej ramienia lub przedramienia, dynamiczne machanie bądź poproszenie osoby stojącej bliżej o pomoc w zwróceniu na Ciebie uwagi (nie wolno podchodzić od tyłu lub znienacka dotykać, gdyż spowoduje to, że nasz rozmówca się przestraszy).
2. Zobacz czy rozmówca czyta z ust czy woli rozmawiać pisząc na kartce. Pisząc na kartce używaj prostych zdań tak jakbyś pisał z cudzoziemcem. Język Polski dla osób, które go nie słyszą jest trudny.
3. Rozmowa powinna być prowadzona w odległości około 1m co spowoduje, że nasz rozmówca będzie nas dobrze widział. Twarz trzeba skierować do rozmówcy, gdyż ułatwi to jemu odczytywanie z ruchu warg.
4. W czasie rozmowy musimy stać w świetle aby nasza twarz była widoczna co umożliwi odczytywanie z ust (stanie pod światło jest złym rozwiązaniem, gdyż uniemożliwi patrzenie na Ciebie).
5. Krzyczenie bądź głośne mówienie powoduje, iż dźwięki stają się przenikliwe powodując nieprzyjemne wibracje, prowadzące do bólu głowy naszego rozmówcy.
6. Podczas rozmowy należy wyciszyć wszystkie urządzenia, mogące zakłócić komunikacje : radio, telewizor itp. Najlepiej przeprowadzać rozmowę w cichym pomieszczeniu.
7. Nie wolno odwracać się i zakrywać dłonią ust, uniemożliwi to odczytywanie mowy z ust.
8. Trzeba mówić wolno, nie należy przesadzać z artykulacją, najlepiej budować „przejrzyste” pod względem konstrukcji komunikaty.
9. Pamiętaj o utrzymywaniu kontaktu wzrokowego, gdy spuścisz wzrok to tak jakbyś zatkał sobie uszy podczas rozmowy z osobą słyszącą.
10. Nie baw się światłem rozmawiając z osoba niesłyszącą, to rozprasza i działa tak jak na słyszące dźwięk. 11. Osoba niesłysząca może mówić nie zrozumiale lub głośno, nie dziw się temu gdyż po prostu ona siebie nie słyszy.
12. Często osoby niesłyszące lub słabosłyszące nie są w stanie rozmawiać z więcej niż jedna osobą, zmianę rozmówcy trzeba sygnalizować.
13. Rozmawiając w grupie trzeba robić przerwy i tłumaczyć co zostało do tej pory powiedziane. Pozwoli to na aktywne uczestniczenie osoby niesłyszącej w rozmowie.

piątek, 15 listopada 2013

T.Love - Chłopaki nie płaczą

Zapraszamy do obejrzenia :)
Autor tekstu : Zygmunt (Muniek) Staszczyk
Kompozytor : Maciej Majchrzak
Został wydany na płycie : "Chłopaki nie płaczą" (CD, 1997), "BesT. Love" (CD, 1998), "Superprodukcja" (CD, 2003), "Love, Love, Love" (CD, 2008)

czwartek, 7 listopada 2013

Czy istnieje telewizja publiczna?

Głusi są pełnoprawnymi obywatelami Polski. Jako obywatele mają swoje prawa, jednym z tych praw jest korzystanie z telewizji publicznej. Zaś misją telewizji publicznej jest udostępnianie programów wszystkim obywatelom.
Niestety, jak pokazały ostatnie wydarzenia związane z brakiem napisów dla niesłyszących w większości programów, wcale tak nie jest. Nasuwa się więc pytanie: czy telewizja na pewno jest dostępna dla wszystkich? Co z niesłyszącymi i słabosłyszącymi obywatelami? Jak zatem wygląda to w świetle przepisów prawnych? Otóż z dniem 1 lipca 2011 r. weszła w życie Ustawa Medialna, w której art. 18 jasno obliguje nadawców telewizyjnych do udostępniania swoich programów osobom głuchym : „Nadawcy programów telewizyjnych są obowiązani do zapewniania dostępności programów dla osób niepełnosprawnych z powodu dysfunkcji narządu wzroku oraz osób niepełnosprawnych z powodu dysfunkcji narządu słuchu, przez wprowadzanie odpowiednich udogodnień: audiodeskrypcji, napisów dla niesłyszących oraz tłumaczeń na język migowy, tak aby co najmniej 10 % kwartalnego czasu nadawania programu, z wyłączeniem reklam i telesprzedaży, posiadało takie udogodnienia.”
W związku z ograniczeniami nałożonymi przez ustawę, niektóre osoby same opracowują napisy i dodają je do filmików zamieszczanych w Internecie, aby osoby niesłyszące mogły korzystać z tego dobrodziejstwa. Jeden z takich filmików z napisami został zablokowany pod zarzutem złamania prawa autorskiego. Oczywiście TVP ma prawo rościć sobie prawa do zamieszczanych treści, jednakże co z ideą telewizji publicznej? Przykładowo sytuację można zobrazować w następujący sposób: obywatele Indii robią program na temat Polaków i publikują go w telewizji indyjskiej, ale nie udostępniają go Polakom i zastrzegają, że nie mają prawa tego tłumaczyć na język polski. Jak wtedy poczulibyśmy się jak obywatele tego państwa czyli Polacy? Podsumowując: Informacje powinny docierać do całej społeczności, a nie tylko do wybranej grupy. Czy coś się zmieni w tej kwestii? Czy dogonimy inne kraje pod względem dostępności napisów dla niesłyszących w telewizji publicznej? Czas pokaże.

wtorek, 5 listopada 2013

Reportaż w Radio Lublin

Dziś został wyemitowany reportaż o naszym projekcie.Wywiadu udzieliła pomysłodawczyni projektu Agnieszka Bajbak. Zapraszamy do wysłuchania reportażu w radio http://moje.radio.lublin.pl/oczy-muzyki-bialczanka-przeklada-piosenki-na-jezyk-migowy.html
Wywiad można również przeczytać :
Agnieszka Bajbak: Ja nie czuję, żebym robiła coś nadzwyczajnego. Pomysł podsunęli mi moi niesłyszący znajomi . Był taki okres, że chodziłam z słuchawkami na uszach, no i osoby niesłyszące się mnie pytały co to w ogóle jest na czym to polega. Były zainteresowane tym co ja słucham , więc im wytłumaczyłam że słucham muzyki , no i się od tego zaczęło i zaczęłam tłumaczyć. A jak po dłuższym czasie stwierdziłam, że dobrze by było żeby więcej osób niesłyszących mogło z tego skorzystać to postanowiłam, że założę taką stronę internetową, gdzie będę tłumaczyła piosenki na język migowy, żeby osoby niesłyszące mogły skorzystać również z muzyki. Mają ograniczony dostęp w ogóle do informacji, są ograniczani poprzez np. napisy w telewizji bądź tłumacza w telewizji , mają wybiórczo, gdzie na zachodzie to jest normalne, to jest standard. Mają 24 godziny na dobę dostęp do informacji, mają napisy, mają tłumacza w telewizji, a tutaj w Polsce jest to tak traktowane tak nie bardzo. Dlatego ja postanowiłam, że będę im muzykę tłumaczyła, będę tłumaczyła im piosenki, żeby ten dostęp mieli szerszy.   
Pan 1: Inicjatywa jest na pewno ciekawa bowiem, dlaczego tylko słyszący mają delektować się muzyką, teledyskami, hitami. Osoby niesłyszące również mają swoje prawa w tym względzie i jest to na pewno kolejna forma przełamania barier. Co równie ważne jest to przełamywanie barier tzw. oddolne czyli nie wielkie programy, na które idzie dużo pieniędzy z budżetu państwa czy z dotacji unijnych a oto osoba, której pasją jest język migowy pokazała, że można coś zrobić niewielkimi środkami, bo się chce. Nie trzeba do tego dużo urzędników, kilkudziesięciu osób, pensji a rezultaty takich akcji zazwyczaj są marne. Oglądałem tą stronę, to jest może nie strona, a blog jest ładny graficznie, jest ciekawy, jest przejrzysty. 
Pani 1: Jestem tym zaskoczona, bo nigdy nie słyszałam, że można tłumaczyć dla osób niesłyszących teledyski. Bardzo dobry pomysł i dobrze, że ktoś taki jest i robi to i jeszcze czyni to za darmo. 
Pani dziennikarz: Projekt popierają pracownicy PZG w Białej Podlaskiej w tym tłumaczka języka migowego Katarzyna Wróbel.
Katarzyna Wróbel PZG: My ogólnie wszyscy wychodzimy z założenia, że wszystko co jest robione pod kątem osób niesłyszących, jest możliwość w jakiś sposób pokazania tego świata słyszących jest bardzo fajnym pomysłem. Bardzo fajna inicjatywa . Jeśli chodzi o potencjalnych odbiorców wiadomo, że to też puszczane jest przez internet. Zazwyczaj są to wszelkiego rodzaju komunikatory, m.in. teraz przez facebook’a i to wszystko zależy od tego ile osób niesłyszących korzysta z tego facebook’a i to ogląda. Natomiast też wiem, że osoby niesłyszące najczęściej właśnie korzystają z takich komunikatorów.
Agnieszka Bajbak: Jest spore zainteresowanie i ludzie tak reagują, że no… ale… jak to można osobom niesłyszącym? Można. 
Pani dziennikarz: Skąd Pani ma na to pieniądze, bo robi to Pani społecznie.
Agnieszka Bajbak: Robię to społecznie. Nie mam na to pieniędzy żadnych. My to robimy tak z pasji, z zapału. Nie mamy żadnego budżetu. Ja lubię tłumaczyć, lubię osoby niesłyszące. Żyję w ich środowisku i jestem tak jakby z nimi, a tutaj Ci moi montażyści/kamerzyści też się realizują właśnie w montowaniu, w nagrywaniu. Robią to co lubią, ja też robię to co lubię, no i po prostu połączyliśmy siły i robimy to sami. Nawet jeżeli chodzi o statystów, więc statystom oferujemy bezpłatne lekcje języka migowego. Muzykę można „usłyszeć” właściwie zobaczyć poprzez emocje, poprzez ruchy, poprzez światła, poprzez drgania. Można ją „usłyszeć”. 

poniedziałek, 4 listopada 2013

Piszą o nas :)

Radio Biper regionalny internetowy portal informacyjny opublikował na swojej stronie artykuł o projekcie Oczy Muzyki - piosenki migane. Zapraszamy do lektury :)
http://radiobiper.info/2013/11/04/oczy-muzyki-teledyski-migane-powstaja-w-bialej-podlaskiej/